- Po pierwsze, do tej pory szkoła kojarzyła się nam z miejscem, w którym zdobywamy wiedzę - jedynym miejscem jej zdobywania. W tej chwili źródła informacji są tak wielorakie, że musimy zacząć już mówić o przestrzeni edukacji – powiedziała Krystyna Łybacka w Parlamencie Europejskim, podczas prezentacji raportu w sprawie modernizacji edukacji w Unii Europejskiej. - Istotnym jest, aby w przestrzeni edukacyjnej to szkoła pozostała miejscem najbardziej atrakcyjnym i miejscem najbardziej wiarygodnej informacji - podkreśliła autorka raportu.
- Złożenie drugie, celem systemu jest wykształcenie człowieka, a nie tylko pracownika. Pragnę to bardzo mocno podkreślić - pełnoprawnego człowieka, z jego potrzebami obywatelskimi, społecznymi, kulturowymi, w tym także zawodowymi. Trzecia przesłanka aksjologiczna, państwa doceniają znaczenie bezpieczeństwa i w tym celu łączą się w pakty militarne oraz łożyć ogromne kwoty na podnoszenie poziomu bezpieczeństwa, czytaj – na zbrojenia - kontynuowała Łybacka.
- A ja proponuję, abyśmy biorąc pod uwagę znaczenie edukacji dla rozwoju i konkurencyjności Europy, ale także dla jej bezpieczeństwa, zdecydowali się na „Pakt Cywilizacyjny” z odpowiednimi nakładami na edukację – podsumowała była minister edukacji narodowej.
Zapoznaj się z całym wystąpieniem polityczki SLD Krystyny Łybackiej podczas posiedzenia Komisji Kultury i Edukacji 21 lutego 2018 r.
„Na wstępie chciałabym podziękować za dotychczasową pracę. Szczególne podziękowania należą się „sprawozdawcom cieniom” i ich doradcom politycznym, sekretariatowi komisji, organizacjom pozarządowym oraz mojej asystentce, której praca jest nie do przecenienia.
Pragnę powiedzieć, nawiązując do słów pani przewodniczącej, z dużą satysfakcją i radością, że do tej pory nie było tylu komunikatów w dziedzinie edukacji, wydanych w tak krótkim czasie. Ogromne podziękowania za pracę komisji CULT, również za to, iż edukacja stała się istotnym elementem w agendzie politycznej. W związku z tym mam wielki apel do Parlamentu Europejskiego, aby dołączył do tego pierwszego szeregu edukacji i nie umieszczał zarówno edukacji, jak i kultury w ostatnich punktach agendy obrad sesji plenarnych.
Zanim przejdę do sprawozdania, muszę powiedzieć, iż największym wyzwaniem dla mnie, było zmieszczenie tej problematyki w siedmiu tysiącach znaków. Zadanie to, na początku, wydawało się mi niewykonalne. Z tego powodu przygotowałam około setkę poprawek, które to poprawki uzupełniają i rozszerzają, a także konsumują kolejne komunikaty Komisji Kultury i Edukacji. Bardzo gorąco zachęcam koleżanki i kolegów, do zapoznania się z tymi poprawkami i do ewentualnego ich podpisania.
Przechodzę teraz do samego raportu. Przyjęłam trzy przesłanki aksjologiczne, trzy założenia. Po pierwsze, do tej pory szkoła kojarzyła się nam z miejscem, w którym zdobywamy wiedzę - jedynym miejscem jej zdobywania. W tej chwili źródła informacji są tak wielorakie, że musimy zacząć już mówić o przestrzeni edukacji. Istotnym jest, aby w przestrzeni edukacyjnej to szkoła pozostała miejscem najbardziej atrakcyjnym i miejscem najbardziej wiarygodnej informacji. Złożenie drugie, celem systemu jest wykształcenie człowieka, a nie tylko pracownika. Pragnę to bardzo mocno podkreślić – pełnoprawnego człowieka, z jego potrzebami obywatelskimi, społecznymi, kulturowymi, w tym także zawodowymi. Trzecia przesłanka aksjologiczna, państwa doceniają znaczenie bezpieczeństwa i w tym celu łączą się w pakty militarne oraz łożyć ogromne kwoty na podnoszenie poziomu bezpieczeństwa, czytaj – na zbrojenia. A ja proponuję, abyśmy biorąc pod uwagę znaczenie edukacji dla rozwoju i konkurencyjności Europy, ale także dla jej bezpieczeństwa, zdecydowali się na „Pakt Cywilizacyjny” z odpowiednimi nakładami na edukację.
I teraz sama konstrukcja raportu.
Raport pokazuje kluczowe znaczenie edukacji dla potencjału ekonomicznego oraz czynnika wzrostu w naszym społeczeństwie. Kolejny rozdział pokazuje nam rzeczywistość edukacją i wynikające z niej yzwania dla poszczególnych etapów edukacji. Kolejny rozdział poświęcony jest nauczycielom, albowiem bez nich nie będzie żadnych zmian. I wreszcie ostatni – to są rekomendacje dla Komisji oraz poszczególnych państw członkowskich, ale także dla podmiotów, które zajmują się edukacją.
Pokrótce omówię teraz poszczególne etapy edukacji.
Przedszkolna i wczesnoszkolna, to tam decyduje się dalszy rozwój dziecka, a więc musi być ta edukacja bardzo holistyczna. Po drugie, dostępna dla wszystkich. Po trzecie, to tam powinni być najbardziej wykwalifikowani nauczyciele, ponieważ bardzo łatwo jest, w bardzo wczesnym wieku zniechęcić jest dziecko do edukacji na wiele, wiele lat.
Edukacja szkolna. Postrzegamy w naszym raporcie szkoły, jako centra myślenia kreatywnego, czy też twórczego. A te czasy, kiedy koncentrowano się na werbalnym przekazie i mechanicznym zapamiętywaniu, muszą odejść do przeszłości. W tej chwili istotna jest dyskusja, rozumienie, umiejętność pracy zespołowej, kreatywna postawa, odwaga w pewnym ryzyku nowatorskim – to są wyzwania naszych czasów. Z tego powodu raport bardzo mocną i dużą wagę, przywiązuje do wykorzystania współczesnych technologii, po to, aby zindywidualizować proces kształcenia. Maksymalnie dostosować go do osoby, aby wydobyć potencjał z każdego młodego człowieka. Mówimy również o tym, iż wymaga to zmiany programów nauczania, a to także zobowiązuje do dużo większej troski, jeżeli chodzi o samych nauczycieli, o czym za moment. Podkreślamy, iż ważnym jest, aby uzyskać synergię pomiędzy zapałem młodych ludzi do korzystania z nowych technik, a wiedzą nauczyciela, jego doświadczeniem i merytorycznym zaangażowaniem.
W kwestii szkolnictwa wyższego. Uczelnie wyższe decydują tak naprawdę o konkurencyjności i rozwoju gospodarki. Zwracamy w raporcie ogromną uwagę na trójkąt wiedzy: edukacja – nauka – badania. Zależy nam bardzo na powiązaniu procesów dydaktycznych w szkolnictwie wyższym, z badaniami naukowymi. Zależy nam na dużo większej elastyczności, na możliwość uznawania formalnego i nieformalnego kształcenia; na dużo większej mobilności, a która nie będzie pełna, jeżeli nie będziemy mieli ułatwionej uznawalności zarówno dyplomów, jak i okresów kształcenia za granicą, w tym także praktyk. Kiedy mówimy o szkolnictwie wyższym, to mówimy także o tym, że tam dydaktyka nie może być procesem gorszym niż badania, i na odwrót. Muszą się nawzajem uzupełniać.
Nauczyciele. Doskonale wiemy, iż nic się nie zmieni, jeżeli nie będziemy mieli innego sposobu kształcenia nauczycieli. Wiedza teoretyczna, akademicka jest warunkiem koniecznym do bycia nauczycielem, ale warunkiem wystarczającym są umiejętności bycia nauczycielem i pracy z dzieckiem. W związku z tym, postulujemy w raporcie duży moduł praktyki w czasie studiów, aby młody człowiek mógł sobie odpowiedzieć na pytanie – czy ja mogę być nauczycielem? Czy to jest dla mnie najlepszy zawód? Mówimy także o konieczności podniesienia statusu tego zawodu, o podniesieniu warunków płacowych, o konieczności dużo większej pomocy w rozwoju zawodowym . Wspominamy także o tym, iż potrzebna jest pozytywna selekcja do zawodu nauczyciela.
Bardzo dziękuję za dotychczasową współpracę. Gorąco zachęcam do poparcia uzupełniających poprawek i dwie uwagi na sam koniec. Mamy kompetencje dzielone z Komisją Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, w ramach artykułu 54. Z tego powodu w naszym raporcie nie ma styku: rynek pracy – edukacja, ponieważ to są ich kompetencje. Oczekujemy również na opinię Komisji FEMM (Prawa Kobiet i Równouprawnienie), ale ona leży w rękach naszej koleżanki Michaeli Šojdrovej i jestem o nią spokojna, że będzie to dobra opinia.”
Krystyna Łybacka, eurodeputowana SLD